การปั่นป่วนในลมสุริยะ

(Solar Wind Turbulence)

          ลมสุริยะที่ไหลออกมาจากดวงอาทิตย์อย่างต่อเนื่องนั้น มีสิ่งที่น่าสนใจให้เราศึกษามากมายเช่น พลาสมาที่ไหลออกมาจากดวงอาทิตย์ด้วยความเร็วสูงซึ่งถูกฝังอยู่กับโครงสร้างคลื่น และมีการสั่นกระเพื่อมในสเกลต่างๆ ในปี 1960 ได้มีหลักฐานจากดาวเทียมที่ได้เคลื่อนที่ผ่านบริเวณสนามแม่เหล็กของโลกไปยังลมสุริยะ ทำให้เราสามารถวัดค่าพลาสมาได้เป็นครั้งแรก ดาวเทียมที่มีความทันสมัยจะวัดค่าคุณสมบัติต่างๆ ของลมสุริยะได้ค่อนข้างแม่นยำ และสามารถเคลื่อนที่ผ่านระบบสุริยะได้เป็นอย่างดี ทำให้เราสามารถศึกษาเรื่องการปั่นป่วนในลมสุริยะได้มากขึ้น

มีเหตุผลมากมายว่าทำไมเราจะต้องศึกษาความปั่นป่วนในลมสุริยะ

ข้อแรก เราสามารถใช้ดาวเทียมวัดความปั่นป่วนได้โดยตรงเฉพาะพลาสมาที่ไม่มีการชนกันเองเท่านั้น จากการศึกษาเรื่องความปั่นป่วนในลมสุริยะนี้จะทำให้มีความเข้าใจเพิ่มขึ้นเกี่ยวกับหลายเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในพลาสมาทางฟิสิกส์อวกาศ ตัวอย่างเช่น การเกาะตัวในบริเวณรอบๆ ดิสก์หรือซุปเปอร์โนวา

ข้อที่สอง การปั่นป่วนในลมสุริยะก่อให้เกิดการแพร่ของอนุภาคพลังงานสูง เช่น รังสีคอสมิก ผ่านระบบสุริยะ อนุภาคกระเจิงผ่านการผันผวนในระยะทางในสนามแม่เหล็กซึ่งเกิดมาจากการปั่นป่วนนั่นเอง

ข้อที่สาม จากที่เราทราบแล้วว่าการกระเพื่อมในลมสุริยะเป็นเพียงเศษเล็กเศษน้อยจากชั้นโคโรนาของดวงอาทิตย์ซึ่งเป็นแหล่งกำเนิดของลมสุริยะเท่านั้น ดังนั้น การศึกษาการปั่นป่วนนี้จะทำให้เราสามารถศึกษาเงื่อนไขต่างๆ ในชั้นโคโรนามากขึ้น ข้อสุดท้าย พลาสมาที่ไม่มีการชนกันเองนั้นเป็นตัวกลางที่ค่อนข้างจะแปลกประหลาดและการกระทำกันของคลื่นกับคลื่นและแอนไอโซโทรปี (anisotropy) จะไม่เกิดขึ้นในของเหลวที่เป็นกลาง จากการเปรียบเทียบคุณสมบัติของการปั่นป่วนในพลาสมาและของเหลวที่เป็นกลางจะทำให้เราเข้าใจถึงกระบวนการของเอกภพได้มากขึ้น